Een voorjaarsochtend in het huis van mijn ouders. Uiteraard hebben we het af en toe over de reis die Raymond en ik volgend jaar gaan maken. Spanje, Santiago, San Tiago… de Heilige Jacobus…

“Weet je dat dit voor Heeroom zijn naamheilige was en dat hij hier ook iets van de Heilige Jacobus in zijn Bisschopswapen heeft verwerkt?” zegt mijn vader ineens. Nu moet je weten dat “Heeroom” en begrip bij ons in de familie is, Heeroom Jaap, om volledig te zijn. Maar bij ons werd er gewoon gesproken over Heeroom.

Kleine anekdote: ik dacht als kind dat deze man van zijn voornaam Heeroom heette. Er werd altijd alleen gesproken over Heeroom, soms met een kleine toevoeging Jaap. En toen hij eens bij ons op bezoek kwam, dacht ik attent te zijn en hem Oom Heeroom te noemen. Dat bleek niet te bedoeling en lachend vertelde mijn vader me dat het voorvoegsel ‘Heer’ een eretitel is als een familielid geestelijke is geworden. Je kunt dus een Heerbroer hebben of, zoals bij mijn vader, een Heeroom. De broer van mijn vader z’n moeder is missionaris, bisschop, in Samarinda in Indonesië geweest.

Maar mijn vader vertelde me dus over dat Bisschopswapen en over het bloedrood dat erin verwerkt was. We gingen er niet zo op in, maar toch liet het me niet los. Dat Bisschopswapen, hoe zou het eruit zien? Wat zou er nog meer in verwerkt zijn? Vragen, vragen, vragen. Het liet me die vakantie in Noorwegen niet los.

Terug van vakantie vroeg ik mijn vader er nog eens naar. “Heb je dat wapen ergens?” vroeg ik. Ik had net zo goed kunnen vragen of de Paus katholiek is of het gras groen. Natuurlijk had hij dat. Achter zijn rollator stiefelde hij naar zijn kamer en nog geen minuut later kwam hij met een kopie van een tekening.

Dit wapen heeft Heeroom Jaap dus altijd gebruikt. Hoe mooi zou het zijn als ik ditzelfde wapen als embleem mee zou kunnen nemen op mijn rugzak op onze tocht naar Santiago? Ik neem een foto van de tekening en ga er thuis direct mee aan de slag. Ik zoek een tekenprogramma en begin het wapen te digitaliseren. Het valt nog niet mee, maar uiteindelijk heb ik wat versies die ik voorleg aan mijn vader en Raymond. Uiteindelijk is het deze tekening geworden…

Bij verschillende sites heb ik gekeken of de tekening tot geborduurd embleem kan worden gemaakt. En dat kan. Het resultaat mag er zijn, al zeg ik het zelf…

Het Hollandse Molenwieken Kruis als teken van het land waar we vandaan komen. Het Bloedrood als verwijzing naar de marteldood van de Heilige Jacobus en naamheilige van de stad waar we naartoe gaan, Santiago. Het geel als kleur van de Camino-pijlen die we in Spanje gaan zien.

En “In Geloof en Vertrouwen”… Geloof dat we ons doel gaan halen en vertrouwen in elkaar. Raymond en ik dat wij dit kunnen: Samen. Maar ook geloof en vertrouwen dat het thuis met onze vrouwen