Ken je dat, van die dagen dat het op z’n zachts gezegd niet helemaal lekker loopt. Vandaag was zo’n dag.

Vanochtend was het wat drukker dan normaal bij ons in de ochtend. Logisch, we waren met vijf pelgrims die allemaal spullen moesten pakken, opfrissen, ontbijten en weer op weg gaan. Maar ja, die zesde pelgrim, die met al die haren, die deed toch wel wat aan huis denken. Zelfde lieve blik, zelfde liefde voor kroelen… Dus dat was even lastig.

Na afscheid genomen te hebben vertrokken we. De weg ging op en af, vooral even ‘op’ voor het gevoel, en draaide vervolgens een bos in. Daar begon het pas… Veel modderige klei, veel takken op het pad en onduidelijke route. Lekker doorlopen was anders.

Daarna volgde nog een heel smal pad met aan weerskanten prikkeldraad wat ook niet heel fijn liep. Enfin, na twee uur waren we met zeven kilometer verder. De tweede helft van de dag was gelukkig mooier. Een mooie weg door een groot bos waar het stil was, zo stil. Geen vliegtuigen, auto’s of andere mechanische geluiden. Alleen heel veel vogels en als je goed luisterde kon je een slak horen kruipen. Zo heerlijk!

We hadden wat onduidelijkheid over onze volgende slaapplek was, we moesten gokken uit twee plekken. Helaas kozen we de verkeerde locatie dus moesten we uiteindelijk vijf kilometer extra lopen. Dat kon er wel bij. Maar het plekje waar we zitten is wel mooi hoor. Een knus tuinhuisje bij een huisje met een heerlijke tuin er omheen. Zo leuk!