Soms begint de dag rustig en is de wandeling wat saai maar komt er door een onverwachte gebeurtenis ineens een omslag. Vandaag was zo’n dag.

Na het ontbijt op z’n Frans, dus met baguette en croissant, gingen we aan de wandel. Eerst het dorpje uit en al gauw liepen we weer tussen de velden van koolzaad en opkomend tarwe. We zagen nog twee reeën over ons pad en door de velden huppen en wat fazanten vlak voor onze neus opvliegen. Verder liepen we langs een autoweg wat nogal saai was.

Dat veranderde toen we een klein dorpje in liepen. Bij één van de tuintjes stond een oud vrouwtje die ons vroeg of we koffie of thee wilden… Zomaar. Nu wilden we net pauzeren en ik had nog geen koffie op dus dat kwam goed uit. Dus zo hebben we dat met z’n drietjes en beetje in het Frans zitten keuvelen. Dit zijn dus echt de mooie momentjes die een dag doen kantelen. Want daarna waren de wegen nog net zo recht en lang, de akkers nog net zo saai en de zon was er nog steeds niet… Maar ons goede gevoel was weer helemaal terug.

En zo liepen we al kletsend over wat de toekomst ons zou brengen naar Bazancourt, met soms aan de muur en mede-pelgrim.

Om iets voor vieren kwamen we aan bij de Mairie, het gemeentehuis. Daar konden we de sleutel ophalen van de gemeentelijke pelgrims-herberg. Ditmaal en wat kale ruimte met twee stapelbedden en een douche. Maar hé… Voor niets gaat de zon op,maar heb je dus ook gewoon een overnachting 😃