Reims… We hebben vandaag de stad Reims gehaald. Historisch is Reims voor veel pelgrims een belangrijke stad. Niet alleen voor pelgrims naar Santiago, maar ook de pelgrimsweg van Canterbury naar Rome komt door Reims. Een heus kruispunt van wegen dus, met als middelpunt de prachtige kathedraal van Reims.

Maar dus eerst onze weg er naartoe. Die ging niet van een (k)leie dakje… We zijn vroeg vertrokken omdat we dan bijtijds in Reims wilden aankomen en nog wat van de stad konden zien. Dus voor acht uur liepen we weg uit Bazancourt, dorpje uit en al gauw waren we weer tussen de akkers. De weg was nog redelijk begaanbaar totdat we een autoweg moesten kruisen en daarna het pad vervolgen. Maar helaas… Dat vervolgpad was er helemaal niet! Dat betekende omlopen en de wegen tussen de akkers werden alleen maar slechter… Veel witte klei en door de regen van de afgelopen dagen was dat glad en zwaar lopen. Onze schoenen waren twee maal zo zwaar van de plakkende klei. En als je Reims dan ineens voor je ziet liggen maar nog zeker 6-7 kilometer kaarsrecht vooruit moet kleien, dan is dat best buffelen. Eenmaal in de voorstad was het vooral in de berm lopen, ook niet heel leuk.

Maar als je humeur dan even op een dieptepunt is komt dat ineens een stem… ‘Bonjour!!! Santiago???’ Een passerende vrouw zag onze schelp en begon in rap Frans of we de weg naar Santiago liepen. Op mijn ‘ja’ liep zeer helemaal leeg, ik begreep er niet veel van, maar ze was helemaal enthousiast. Toen ze later in haar auto voorbij kwam, ging dat luid toeterend en zwaaiend. Fluitend en zingend liep ik Reims binnen.

Nadat we de jeugdherberg hadden gevonden en onze tas hadden gedumpt gingen we de stad in. Op zoek naar de kathedraal van Reims. Nou, die zie je niet over het hoofd hoor. Wat een pracht!

Binnen in de kathedraal was het al net zo mooi. Veel, heel veel glas in lood, veel beelden… En groot, heel groot.

En na een heerlijke pizza bij de Italiaan eindigde de dag.