Reims hebben we na een dagje alweer achter ons gelaten, de kilometers roepen. De jeugdherberg was wel weer een leuke belevenis. Op een gang met puberende jongens, dat zorgt ‘s avonds natuurlijk wel voor wat leven op de gang. Gelukkig was er een docente die vroeger in het vreemdelingenlegioen heeft gezeten dus die jongens waren gauw stil. Ook de volgende ochtend bij het ontbijt hoefden ze niet veel te doen… Één blik was voldoende.

Maar goed, om een uur of negen vertrokken we uit Reims in de regen. Dus wij onze regenjas en regenbroek aan en onze rugzak z’n hoes. Zo bleven we allemaal droog en konden er via een leuke route langs het water de stad uit. Via een buitenwijk kwamen we bij de eerste dorpjes buiten Reims. Daar zagen we met eigen ogen in welke streek we terecht zijn gekomen: Champagne! De eerste kleine druivenakkers dienden zich aan. Nog kaal en klein, maart hoe verder we liepen hoe groter de druivenakkers. Bij Epernay, onze eindbestemming stonden de heuvelhellingen helemaal vol.

Maar dat is eigenlijk niet ‘het verhaal van de dag’. En dat is ook niet de regen, hoewel misschien indirect. Tegen regen kan je je kleden. Maar de gevolgen van regen blijven in de bossen en vooral op de bospaden nog lang na-ijlen in de vorm van… modder. En dat is dus veel hinderlijke bij het lopen. Veel zigzaggen over de paden om toch nog een beetje beloopbaar stukje te hebben. Maar wat een prut!

Maar goed, ook aan regenachtige modderdagen komt een einde al was dat vandaag pas na 34 kilometer. De schoenen en broeken kunnen nu een extra dagje drogen want morgen blijven we een extra dagje in Epernay. Eens kijken of hier wat te doen is.