De wekker ging vandaag vroeg, om half acht was het ontbijt. Niet omdat wij perse zo vroeg weg wilden, maar onze gastvrouw moest naar haar werk. Ook daar moeten we uiteraard rekening mee houden. Dus heerlijk ontbijtje genuttigd, stempel voor in het paspoort en afscheid genomen. Vooral van Kobus… Ja-kobus

We liepen Accolay uit en liepen zo het bos in. Uiteraard moesten we vandaag ook even een ‘Abraham’ feliciteren dus dat hebben we maar meteen gedaan. Daarna was het veel heuvel op, heuvel af over mooie paden, kleine dorpjes en dichte bossen.

Over de binnenkomst bij die dorpjes trouwens, ik schrijf wel eens dat die dorpjes en beetje een dooie boel zijn. Maar bij binnenkomst is het dat vaak ook… Het eerste wat je ziet is vaak het kerkhof. Ik hoop niet dat het allemaal pelgrims zijn die ze daar hebben begraven…

We hadden vandaag een wat kortere etappe omdat in één keer door naar Vezelay te lang was. Dus met ruim 18 kilometer op de teller konden we bij ons nieuwe onderkomen heerlijk genieten van het zonnetje. ‘Il n’est pas des vacances’ … maar een beetje genieten mag best.

Tijdens het eten een mede-pelgrim ontmoet, een Portugees die al lange tijd in Frankrijk woont. Was wel gezellig aan tafel hoewel na een paar wijntjes ging hij steeds sneller praten… Dus begreep ik er steeds minder van. Nou ja, morgen laatste dag Via Campiniensis… Op naar Vezelay’