Ons ontbijtje stond vanochtend om half acht klaar. De tassen waren al ingepakt dus om acht uur konden we weg. Onze gastheer vroeg nog of we geen last hadden gehad van het vuurwerk gisteravond. Vuurwerk? Uurtje of elf? Helemaal niets van gehoord. Dat is een goed teken zullen we maar zeggen.

Maar goed, om kwart over acht had hij ons bij de kathedraal van Bazas afgezet en vertrokken we voor een wat langere etappe die niet heel veel richtingsgevoel nodig had. Een lang, lang, heel lang recht fietspad, voorheen treinspoor, lag voor ons.

Dus vandaag geen spectaculaire vergezichten, hoge beklimmingen of steile afdalingen, maar blik op oneindig en gaan… 26 kilometer lang. De enige onderbrekingen waren de bankjes en één keer een dorpje voor wat kleine inkopen. Waar je dan wel tijd voor hebt? Lekker en beetje lopen kletsen, echt buitenadem raak je niet van dit lange vlakke parcours, en in je hoofd zitten filosoferen over wat podcasts die je luistert. Kortom, toch een nuttige etappe.

En nog een voordeel van zo’n kaarsrechte etappe naar het zuiden… Iedere stap brengt je ook echt dichter bij het einddoel. Geen omwegen, geen onnodige energie. Dat is ook best wel eens lekker. Ons eindstation is dit maal Le Billon, net onder Captieux. Een huisje waar we lekker met z’n tweetjes zijn… Met gezelschap van de hond. Dat dan wel.