Het zijn van die laatste dagen richting een (tussen-) eindpunt dat het allemaal wat doorbijten is. De route is nou niet echt uitdagend. De pelgrimshuisjes zijn prima maar lijken uiteindelijk allemaal op elkaar. En ja, als dan een nieuwe fase nadert maar nog even op zich laat wachten dan is het doorbijten.

Op de laatste paar honderd meter na was het weer een nagenoeg vlakke etappe tussen de maïsvelden door. Wat wel leuk was, we kwamen en jonge pelgrim tegen uit België. Die gast was dus nu op de terugweg vanuit Santiago! Vanaf september vorig jaar al onderweg. Dan doe je er natuurlijk wel heel lang over, loop je niet echt door maar toch… Respect!

En vandaag slapen we in Saint-Sever. Een klein dorpje op de top van een heuvel en ‘bekend’ om een eeuwenoude kerk/abdij die ook op de UNESCO lijst staat. En het was zeker het bezichtigen waard hoor. Er was ook een speciaal hoekje voor pelgrims ingericht.