Ooit, het allereerste idee om samen naar Spanje te gaan wandelen, was in januari 2020. Aan de ontbijttafel spreek je af en toe een diepe wens uit die af en toe door je hoofd schiet en ook direct wordt afgeschoten omdat… Ja, waarom wordt zoiets eigenlijk direct ter zijde geschoven? Hoe kun je nou 4 maanden weg van huis? Hoe moet je dat allemaal betalen? Kan je lichaam dat wel aan? Vragen, vragen, vragen, die zo’n mooie wens direct de grond in boren.

Maar dat is dan weer het mooie van kinderen, die zien sommige van die ‘problemen’ niet en stellen jou de vraag waarom je zoiets moois niet gewoon moet doen. Gewoon DOEN! En als ze daar dan een paar maanden later op terugkomen hoe serieus je het bedoelde, je dan eens wat concretere plannen gaat maken, zomaar… op de achterkant van een bierviltje uitrekent wat het kost… Dan gaat het kriebelen. Zo onhaalbaar als het leek, zo haalbaar wordt het dan ineens.

Je begint…

Je begint met dagen sparen op het werk om het onbetaalde verlof te verkorten. Wat zijn je wettelijke dagen die je niet kan sparen, maar wat is bovenwettelijk en mag langer blijven staan…?

Je opent met z’n tweetjes een spaarrekening en begint te sparen. Per maand stijgt het bedrag en o, wat een dankbaarheid als er een bericht van de ‘Commissie Goede Doelen’ komt die ons maandelijks wil sponsoren en waar we de mooiste rugzakken van kunnen kopen… Iedere maand die liefste ‘Bijdrage Santiago de Compostella’.

Je gaat lopen, eerst kleine rondjes, dan groter. Van 10km, naar 15, naar 20 en dan over de 30… Een psychologische grens is verlegd, iedere keer weer. Ook twee keer een weekendje weg om te lopen, eerst in een hotel, daarna een eerste overnachting in ons tentje.

Je koopt eens een goeie weekendrugzak op Marktplaats, stouwt hem vol met flessen water en gaat lopen. Om daarna een grotere rugzak te kopen en ook hier weer gewichten in te doen en weer te gaan lopen. Maar bij die rugzak blijft het niet…

Je koopt een tent, een slaapzak, een slaapmat, een… En iedere keer maar weer zoeken, oriënteren, lezen, Marktplaats kijken en uiteindelijk kopen. Nieuw of tweede hands. En die eerste weekendrugzak? Die hebben we gewoon weer verkocht. Wat moet je tenslotte met drie rugzakken?

En de tijd…? Die tikt door.

Drie jaar, het leek zover weg. Ook toen we hadden besloten wat onze startdatum was: 15 april 2023. Dat was toen nog meer dan een jaar weg. Dus altijd was er nog sprake van ‘volgend jaar’, een veilige marge. Op 15 april 2022 zeg je tegen elkaar dat het vanaf nu nog precies een jaar is. Je kijkt wat voor weer het is… In Nederland, later België, Frankrijk en Spanje. Die laatste twee landen worden in de zomer van 2022 geteisterd door een hittegolf van 40+ graden. Dat gaat wat worden.

En dan is het december 2022 geweest… Een nieuw jaar… Iedereen wenst je een gelukkig nieuwjaar, kijkt je aan en vaak volgt er een ‘dit gaat voor jullie wel een heel speciaal jaar worden…’ En dat gaat het worden. Het kriebelt en het voelt goed. Lang hebben we dat ‘ach, het is pas volgend jaar’ kunnen zeggen, maar nu moeten we zeggen ‘dit jaar gaan we’. Na de feestdagen zal het snel gaan… en dat zal het. Het gevoel dat de tijd nu begint te dringen… Met wie spreek je nog echt een keer af? Wat moet er praktisch allemaal nog geregeld worden? Wat willen we allemaal nog doen voor die tijd? En vooral ook nog een paar weekenden volle bak gaan trainen.

Vanaf vandaag nog 3 maanden tot vertrek. Spannend? Zeker! Kriebels? Best wel! Maar gaan we dit doen? 100%!