Vanochtend hebben we Namur achter ons gelaten. Waar het normaal wel druk zal zijn op maandagochtend was het nu bijna uitgestorven… 1 mei, dag van de arbeid en een vrije dag in België. Dus in alle rust liepen we naar ons inmiddels favoriete bakkertje voor een heerlijk croissantje en pain au Chocolat die we op een bankje aan de Maas hebben opgegeten. Je kan op maandagochtend om 10 uur in overleg op kantoor zitten of je zit te ontbijten aan de Maas in Namur… Kies maar!

Toen alles op was gingen we aan de wandel en eerlijk gezegd, verdwalen kon nauwelijks. Niet alleen omdat we de GPS bij ons hebben maar het enige wat we vandaag een de komende dagen hoeven te doen is de kronkelende Maas te volgen. En dat bochtige is wel lekker hoor na de meer dan 50 km kaarsreche fietspaden tussen de akkers door. Iedere keer is het uitzicht nu weer wat anders.

Bij vertrek was de temperatuur heerlijk en scheen het zonnetje flauwtjes, heerlijk wandelweer. Maar halverwege de middag hoorden we in de verte gerommel, de lucht begon te betrekken… Tijd om even een schuilplek op te zoeken. Die vonden we onder een metershoge coniferen. Toen de bui voorbij leek gingen we weer lopen. Helaas ging het daarna toch nog los, harder dan de vorige keer. Dat was dus toch nog een nat pak. Gelukkig bereikten we nog wel een schuilplek onder een brug toen het heel hard ging.

Maar ook hier… Na regen komt zonneschijn. Dus na een half uurtje liepen we weer heerlijk in het zonnetje en om 16.30 uur kwamen we tegelijk aan met onze gastheer. Het echtpaar Jacques en Christine heette ons van harte welkom bij hen thuis.

Ik kon hier eindelijk mijn drie jaar Duolingo- Frans gaan beproeven, zij spraken namelijk nagenoeg geen Nederlands. En Raymond moest toegeven dat het best goed ging. Haha, dat had mijn leraar Frans op het Adelbert nooit kunnen vermoeden 🤣

Maar we waren maar wat blij met Christine want ze begon direct over onze slaapadressen voor de volgende dag. Dat was inderdaad nog een probleem. Maar geen nood: ze wist wel wat adressen op de route. Ze ging meteen bellen en nu hebben we alle plekken voor de komende drie dagen al vast liggen. Een zorg minder want er zijn hier niet zoveel adressen voor pelgrims. Het eten dat we kregen was trouwens voortreffelijk: aardappels, sla en een burger. Na dagen pasta, pizza en brood wil je niet weten hoe lekker dat was. En dat vinden de meeste Nederlanders die bij haar eten, aldus Christine.