Vanochtend een vroeg ontbijtje, 7.00 uur, want we wilden een beetje voor de warmte gaan lopen. Dat was het idee… Dus om iets over zeven zaten we met z’n viertjes aan het ontbijt: drie pelgrims en één vrijwilliger van het pelgrimshuis. Ze kwam uit Canada, heeft de Camino al eens gelopen en helpt nu om andere pelgrims een aangenaam verblijf te geven. Ik kan je vertellen: dat is gelukt. Het ontbijt was heerlijk, maar de gesprekken waren nog veel beter. Zo vroeg in de ochtend en dan al zo vertrouwd met mensen die je net kent zo diepgaand praten. Zo mooi. Later kwamen de eigenaren er ook nog bij en zo kwam er van een geplande vroege start helemaal niets terecht en namen we om kwart voor negen afscheid van elkaar.

Maar als je al een goed gesprek hebt gehad, dan gaat dat al lopend nog wel even door. En juist dat is ook de bedoeling van deze gesprekken. ‘Food for Thought’ in goed Nederlands. Dank Dorethy, Huberta en Arno 🙏 We hebben met spijt in ons hart maar met een goed gevoel afscheid genomen.

Het was vandaag, en zeker vanmiddag, erg warm in midden-Frankrijk. Zes- a zeventwintig graden en als je dan in het zonnetje aan het lopen bent, met niet zoveel schaduw, dan is het even doorbijten. Zeker de laatste vijf-tien kilometer. Maar met een pauze hier en daar, veel drinken en je dochter/zus een poosje aan de telefoon komt ook aan deze 31 kilometer en einde. Zeker ook in de wetenschap dat we morgen wat minder hoeven.

Dit keer slapen we niet in een mooie herberg maar doen we het met een voormalig postkantoor dat nu wordt gebruikt om pelgrims op te vangen. We zijn er met z’n drietjes, dezelfde als gisteren. Dus je kent elkaar een dag maar het voelde als het ontmoeten van een oude vriend. Lekker samen een pasta-maaltijd in elkaar geflanst en zo sloten we de dag af.