We komen er maar niet vanaf, maar het is ook geen straf: lopen langs het Canal de Berry. Voor de derde dag op rij volgen we dit kanaal. Op sommige stukken droog gevallen, maar soms ook nog vol met water. Het jaagpad dat we volgen is soms een strak geasfalteerd fietspad, soms een kort gemaaid grasje en soms gras van een meter hoog. Al met al dus helemaal geen straf om hier te lopen.

En net als in Nederland, misschien nog wel meer dan in Nederland, is het hier in Frankrijk op zondagochtend heerlijk rustig. Boulanger is open, verder weinig verkeer en dus heerlijke wandelomstandigheden. En als je dan niet veel op de stickertjes met de wegenwijzering hoeft te letten schiet het lekker op. De 23 kilometer vlogen om een bijtijds kwamen we bij ons volgende adresje in Bouzais aan. Een knus pelgrimshuisje van dezelfde organisatie als de vorige. Maar in tegenstelling tot gisteren en veel dagen hiervoor werd de warmte hier eind van de middag verdreven door een knetterend onweer. Heerlijk, je zou er bijna in gaan dansen.

En wat deze dag, wat deze Camino, zo speciaal maakt… Lopend door Orval horen we ineens een ‘Bon Camino’ achter ons. Een echtpaar spreekt ons aan en het blijken Nederlanders te zijn. Ze hebben ervaring met de Camino en bieden ons spontaan en slaapplek aan. Ze wonen wat verder weg, maar we kunnen het met elkaar zo regelen dat het voor dinsdag lukt. Hoe mooi is dat!