Een pelgrimstocht is geen vakantie, maar soms…

Meestal regel ik de overnachting één of maximaal twee dagen van te voren. Liefst per Whatsapp of mail, maar vaak reageren ze daar niet op en moet ik gaan bellen. Nou lukt het vragen om een bed nog wel en de verwachte vragen als ‘eten jullie mee’ herken ik ook wel. De melding dat we geen vlees en vis eten geeft soms wat vragen maar is ook nog overkomenlijk. Kortom, ook het bellen in het Frans gaat redelijk. Tot gisteren, toen ik voor onze huidige overnachting belde. Ze begon over een tent, maar ja, die hebben we niet meer. Een heel verhaal wat ik niet zoveel van begreep. Gelukkig was haar dochter erbij die een beetje Engels sprak. De kamers waren allemaal vol, maar ze zouden een tent in de tuin zetten. Nou, met dit weer is dat prima.

Dus vanochtend vertrokken we na een goede nachtrust vanuit Bouzais naar Le-Chatelet-en-Berry. Temperatuur en omgeving waren prima en het lichaam ook. De omgeving was er afwisselend bos en open vlakte, maar nooit saai eigenlijk.

Het voordeel van vroeg vertrekken is dat je al gauw op de helft bent en een lekker plekje voor de (eerste) lunch kan zoeken. Die vonden er in een leuk dorpje bij de kerk. Tip 1 bij de kerk staat altijd een bankje. Tip 2 die we twee dagen geleden kregen: bij een begraafplaats is altijd een kraantje. En die komen we, zoals jullie weten, veel tegen.

Na de lunch verder, het werd langzaam warmer maar gelukkig liepen we veel in het bos. Af en toe een watervalletje en soms nieuwsgierig bekeken door een paar loeiende dames in de wei.

Onderweg hadden we het nog over ons overnachtingsadres. Benieuwd wat het zou zijn, eigenlijk niet al te hoge verwachtingen. Nog even stukje omgelopen voor wat boodschapjes en toen door. Inmiddels was het zo’n 29 graden geworden, dus na 25 km was het ook wel mooi voor vandaag. Onze gastouders stonden al in de tuin en brachten ons meteen naar de tent. Maar de tuin werd niet alleen gevuld door de forse tent… Maar ook door een heel groot zwembad! De tent hadden we gauw bekeken… Maar ehhh, mogen we ook gebruik maken van het zwembad????? Bien sur! Dus binnen vijf minuten lagen deze bezwete, vermoeide, oververhitte pelgrims in het zwembad te dobberen. Kijk, dat afzien voor pelgrims is leuk natuurlijk, maar een beetje vakantiegevoel kwam nu toch wel ernstig boven. Of, zoals één van onze Nederlandse hospitalero’s zei: ‘Il n’est pas de vacance’… Maar een strafexpeditie hoeft het ook niet te worden.