Na de zo gezellige avond bij Marian en Huub moesten we vanochtend toch wel met pijn in ons hart afscheid nemen. Wat was het fijn om daar te zijn en om hun Camino-verhalen te horen. Iets later dan gepland (half negen) bracht Huub ons weer naar Lacs en begonnen we op het kerkpleintje waar we gisteren waren geëindigd.

Het was inmiddels al 19 graden en de temperatuur zou gauw gaan oplopen. En onze overnachting stond bijna 30 kilometer verder in Cluis gepland. Dat werd dus doorknallen in de warmte van Frankrijk. Maar met ruim drie liter water moest dat lukken… Toch?

Om half twaalf hadden we onze eerste tussenstop, een mooi dorpje met kasteel.

Nadat de vliegjes ons een beetje hadden weggepest gingen we door, heuvel op, heuvel af, schaduw in, schaduw uit. De watervoorraad leek wel te verdampen en een kilometer of drie voor Cluis was alles op. En dan zorgt een pittige beklimming voor een erg droge mond.

Gelukkig vonden we ons pelgrimshuisje gemakkelijk. Er hing een briefje op de deur dat de sleutel onder een steentje lag, wat klopte. We konden dus gauw naar binnen en de kraan zo ongeveer leeg drinken. Vanavond bijtijds naar bed, morgen een wat kortere etappe.

Zo, deze blog staat er weer bijtijds. Krijg ik geen verontrustende waar de blog blijft en of alles wel goed met ons gaat 😃😃