Vannacht hebben we geslapen bij een kunstenaar met gallerie die ook wat kamers verhuurd. Omdat we ook in de gallerie konden heb ik daar gisteravond eens lekker de tijd voor genomen en lang naar zijn schilderijen staan kijken. Iets wat ik normaal eigenlijk nooit doe. Maar ik was echt onder de indruk van zijn werken. Zo mooi, je kon er je verbeelding op los laten gaan. Vanochtend zei ik hem dat ook. Hij bood ons aan om in zijn atelier te kijken waar hij bezig was met zijn ‘master piece’: een schilderij van 25m2 over hoe mooi de zee is. Zijn eerste ‘master piece’ over wat er allemaal mis is met de zee was al af. Indrukwekkend. Zelf een kijkje nemen. Je kunt zijn website hier vinden.

Maar goed, terug naar onze reis. Het was vandaag wederom een etappe van klimmen en dalen. Soms stevige klimmetjes, soms even stevig in de ankers voor een goeie afdaling. Maar prima te doen. En natuurrijk weer prachtig. Links zagen we de indrukwekkende hoge toppen van de Pyreneeën, punten in de grijze wolken. En rechts was het allemaal wat lager en zagen we heel, heel in de verte de zee opdoemen. Konden we hem ook ruiken? Misschien.

Welke geur me zeker blijvend gaat herinneren aan deze Camino, of in ieder geval Frankrijk, is de geur van munt. Dat groeit hier veel in de berm en als het heeft geregend geurt alles naar dit heerlijke kruid. In veel refuges hadden ze overigens ook munt-limonade. Een stuk minder natuurlijk, zeker de kleur, maar toch onlosmakelijk verbonden aan onze reis door Frankrijk.

En over Frankrijk gesproken… Dit was onze laatste volledige dag in Frankrijk, want morgen…