Na een heerlijke rustdag in Bilbao zijn we vanochtend uit een nog rustige stad vertrokken. De Spanjaarden eten over het algemeen pas laat een vermoedelijk beginnen ze daardoor in de ochtend ook later. Dus wij liepen langs de oevers van Nervion river de stad uit. En dat was niet zomaar enkele kilometers maar bijna de helft van onze dagafstand. En omdat het langs een rivier vaak vlak is waren het voor ons ‘makkelijke’ kilometers. En langs het water hebben ze er ook echt wel wat moois van gemaakt. Brede wandel- en fietspaden, veel groen. Echt heel mooi.

Maar daar waar de rivier bijna de zee instroomt, moesten we toch naar de overkant. En dat ging in dit geval op een bijzondere manier. Een heel hoge brug waar een soort gondel aan hangt. In die gondel kunnen auto’s en voetgangers en die brengt je dan naar de overkant.

Daarna kwam het eerste klimmetje van de dag. Vergeleken met wat we de afgelopen weken hebben beklommen was het niet zoveel, maar wat schetste onze verbazing… Ze hadden een soort roltrappen op de stoep gemaakt. Daar konden wij vermoeide pelgrims natuurlijk dankbaar gebruik van maken.

Daarna was het nog wat lichtjes op en neer, niet heel inspannend en ook qua natuur niet echt vermeldenswaardig. Uiteindelijk kwamen we bij een strandje uit en niet veel later bij onze albergue. Het was nog wel even spannend, want het is een albergue waar je niet kunt reserveren. Veertig slaapplaatsen en we hadden al wat pelgrims onderweg gezien. Gelukkig was er voldoende plek, konden we weer wat oude bekenden ontmoeten en met nieuwe pelgrims kennismaken.