En zo naderen we de laatste grote stad voor Santiago: Gijon. Vandaag zijn we Gijon tot zo’n 10 km genaderd en was het helaas net te ver om hier neer te strijken. Een etappe van 30 kilometer met een behoorlijk klim erin. Dat hadden we al een tijdje niet meer gehad.

Een lange etappe dus die al bijtijds begon. Na het ontbijt afscheid genomen van de Australische pelgrims Wil en Alabama. We hebben een paar dagen met elkaar in een albergue gezeten en dan ben je toch een beetje familie van elkaar. Het was nog wat bewolkt maar het beloofde een mooie dag te worden. En aangezien we niet konden reserveren bij ons beoogde adres, zou het vol kunnen zijn en dan zouden we alsnog door moeten lopen.

De route begon met een mooie afdaling. In alle rust konden we zo met gemak onze kilometertjes maken. Na ongeveer 10 kilometer wat boodschappen gedaan en gegeten. Geen heel mooi lunchplekje dit keer, maar ‘gewoon’ en bankje in de stad.

Al gauw ging het omhoog en zie daar: het voorspelde keuze-moment kwam voorbij. Het laatste keuze-moment van onze Camino. Wat doen we: blijven we de Camino del Norte langs de kust volgen (Gijon) of gaan we de bergen in en volgen we de Camino Primitivo (Oviedo).

Eigenlijk hadden we die keuze al lang geleden gemaakt en wijken weer daar niet vanaf. We blijven de Norte trouw. Heerlijk langs de zee en iets later aansluiten op de heel drukke Camino Frances in de buurt van Santiago. Dus nu is het helemaal en kwestie van kilometers maken en aftellen.

En zo bereikten we rond half vier onze eindbestemming: camping Deva. Een grote camping die ergens in een hoekje ook drie ruimtes voor pelgrims heeft ingericht. En om jullie een idee te geven van deze 5 sterren camping:

Maar we hebben een bed, een douche en een toilet. Heel veel meer heeft een pelgrim niet nodig. Het leven kan soms heerlijk simpel zijn, zeker als je geen keuzes meer hoeft te maken.