Met dit Whatsapp-bericht werd ik vanochtend wakker. In de buurt en even langs willen komen. Dat is nog eens leuk… Maar eerst moest er natuurlijk gelopen worden.

De zon scheen al vroeg uitbundig en we konden in de tuin bij de albergue ontbijten. Daarna verlieten we deze heerlijke plek met spijt. Hoe dit per dag toch zo kan wisselen. We verlieten het kleine dorpje en kwamen in afwisselend bos- en landbouwgebied. Je kunt wel raden wat onze voorkeur had. Helaas had de landbouw de overhand en liepen we veel over asfalt. We hoopten de zeer toch nog wat vaker te zien deze laatste dag. Onze eerste lunch maakte wel wat goed. Uitzicht op een mooie baai waar de eerste surflessen werden gegeven aan de plaatselijke jeugd.

De wind begon in de loop van de dag behoorlijk aan te trekken. Dat zorgde voor wat verkoeling èn we hadden hem grotendeels in de rug, dus dat liep wel lekker. Het tweede gedeelte was wat meer langs de kust en gaf ons de gelegenheid om ‘afscheid’ te nemen. Vanaf de grens met Frankrijk was ze nooit ver weg en konden we moeilijk verdwalen. Zolang de zee rechts was liepen we goed.

En zo kwamen we rond half drie aan in Ribadeo, en belangrijk om te vermelden: daarmee hebben we de regio Asturië verlaten en zijn we Galicië in gelopen. De regio waar ook Santiago in ligt.

Maar van wie kwam dan dat appje vanochtend vroeg? Op vakantie in noord Spanje en toevallig vandaag passeerde ze Ribadeo. Kijk zelf maar:

Zo leuk en zo bijzonder om vrienden van het Sassemse badminton-cluppie te ontmoeten in Spanje. Julia en Brandon, superleuk dat we jullie hebben gezien 🙏

Morgen verlaten we de zee en gaan we de bergen weer in. Ook daar kijken we wel weer naar uit. De dijen zijn uitgerust en klaar voor het betere klimwerk. 💪