Soms heb je van die dagen dat alles, nou ja bijna alles, op z’n plekje valt. Het weer is prachtig, de omgeving en het parcours zijn prachtig en de mensen die je onderweg ontmoet zijn prachtig. En dat het ‘ontbijt’ dan niet heel erg denderend was, ben je bij het schrijven van de blog alweer bijna vergeten.

Maar daar begon de dag dus mee, met een ontbijt bij het wegrestaurant. Dat bleek dus te bestaan uit koffie (goed) met wat voorverpakte cakejes en koekjes. ‘Ontbijt’ noemen ze dat hier. Nou ja, dat hebben we bij de eerste lunch maar goed gemaakt. Gezellig plekje en lekker wat fruit en eigen brood.

De natuur is de laatste dagen erg mooi. Waar we aan de kust vaak wat drukke badplaatsen en steden tegenkwamen, is het sinds we de bergen in zijn getrokken één en al rust. En ook veel mooie paden door de bossen.

Zoals we gisteren al schreven zitten we inmiddels in de laatste honderd kilometer. Om in Santiago je Compostela (getuigschrift) te krijgen moet je een goed gevulde stempelkaart (credential) kunnen laten zien. Maar belangrijk daarbij is dat je in de laatste 100 kilometer minimaal 2 stempels per dag krijgt. Nu krijg je er bij de albergue altijd wel één. Maar nu moeten we dus ook overdag nog ergens een stempel halen. Dat kan bij een kerk, café of andere plek zijn. Maar vandaag kwamen we bij een particulier langs die er toch wel iets moois van maakte. Naast de normale stempel kregen we ook een was-stempel. Beetje was met een vlammenwerper smelten en daar een stempel in. Leuk en origineel.

De herberg in Roxica is klein en rustig. Eten wordt voor ons verzorgd, dus we kunnen heerlijk genieten van een paar uurtjes vrij.