Na de natte, gelukkig wat kortere, etappe van gisteren konden we vandaag weer aan de bak,,, 25 kilometer en het vlakke is er nu ècht af. Klimmen dus want we hebben ze vandaag echt in de verte zien liggen: de Pyreneeën!

Dus om iets over acht uur afscheid genomen van onze mede-pelgrims en het stadje Orthès uit. Een oud stadje dat bekend schijnt te staan om z’n oude brug. Zelfs de pelgrimsstempel die we kregen was van de brug. Omdat je over de brug liep en er niet echt langs kon, was het lastig om hem goed op de foto te krijgen. Daarom ook een mooiere foto van de ernaast liggende brug. Ook mooi toch?

Maar dat het vlakke eraf was, was direct duidelijk. En met een optrekknde mist, een ontluikende zon en wetende dat we deze week veel mijlpalen gaan halen, was dit een geweldige maandag. Lopen in de heuvels en in de bergen is iets prachtigs. De fysieke inspanning, het nergens anders aan kunnen denken en de beloning als je boven bent… Heerlijk!

Overigens waren de wegen en paden niet altijd van mooi strak asfalt of gemaaid gras. Het was op een paar stijle klimmetjes best uitkijken dat je niet uitgleed in de modder. Oppassen dus. En ja, mijn schoenen zien er nu dus niet meer uit.

En toen waren ze daar ineens. Nadat we de zoveelste heuvel over waren… Heel wazig in de laaghangende bewolking… Onmiskenbaar… De majestueuze toppen van de Pyreneeën. Op de foto lastig te vangen maar zo mooi. De komende dagen zullen we alleen maar dichterbij komen.

Na 25 kilometer met ruim 500 klimmeters kwamen we bij onze Auberge aan in Sauveterre. Vanaf vandaag zullen er niet veel vlakke kilometers meer zijn. Nu zeg ik nog ‘lekker’, benieuwd hoe dat over een paar weken is…