Ontbijt op het nog verlaten terras van ons overnachtingsadres in El Pontarron. Met z’n drietjes, ook onze Australische pelgrim-vriend Paul was er, zaten we ons stokbroodje van gisteren weg te knagen. De bakker kwam net het nieuwe brood bij de bar afgeven en wat doe je dan? Dan vraag je of je nog een stokbroodje kan kopen. Dat kon… Dus kakelvers brood hadden we binnen.

De route was best mooi, niet meer zo heel veel klimmen. Maar toch nog best een paar pittige klimnetjes om de spieren wakker te houden.

Ook leuk om te vermelden: onderweg kwamen we een pelgrim tegen die we in zuid Frankrijk al boven op een berg hadden horen zingen. Nu hebben we elkaar eindelijk gesproken. Ze komt, met haar hondje, uit Zwitserland gelopen. Respect!

Na een tweede stop op 17 km moesten we kiezen: stoppen of toch nog een dorpje verder. We besloten tot het laatste en knoopten er nog wat kilometers aan. Onderweg kwamen we onderstaande monument tegen met daarop de tekst:

Pelgrims, dit is het pad dat je naar het veld van de ster zal leiden, waar de apostel rust.

De kilometers die we vandaag extra liepen gingen in een grote boog rond het strand van het stadje Laredo. Deze weg eindigde op een strandje waar we een veerboot konden nemen naar de overkant. In het stadje Santoña aangekomen bleek de albergue die we op het oog hadden dicht te zijn. Dat was een tegenvaller. Gelukkig was er nog in een ‘Casa’ en kamer beschikbaar.