We hebben de kust weer gevonden. Na een paar dagen iets verder van de kustlijn af te hebben gelopen zijn we nu weer dichtbij de zee. En toeval of niet, het is weer heerlijk weer.

Vanochtend na het ontbijt vertrokken om een lekker stukje te kuieren. Alles was nog rustig in het dorpje, blijkbaar vonden de Spanjaarden het nog te vroeg. Één pelgrim wist wel uit te breken…

Zoals gezegd, het weer was heerlijk. Windstil, de zon zou weldra komen en het was nog niet (te) warm. En daarbij: we liepen niet langs drukke wegen maar over mooie landelijke paden. En zo kwam de zee iedere keer wat dichterbij… Soms hadden we er mooi zicht op en soms verdween hij weer achter een heuvel. En in de verte, heel in de verte, konden we de Picos de Europa ontwaren. Prachtige hoge, kale bergtoppen. De komende dagen komen die langzaam dichterbij.

Na wat steviger klimmetjes dan we de afgelopen dagen gewend waren, kwamen we in de buurt van San Vincente. Een behoorlijk toeristisch stadje maar toch wel het bezoeken waard. We kwamen over een lange brug de stad in. De brug gaat eigenlijk over een inham waar de zee een heel stuk het land ingaat. Omdat het eb was, waren er veel stukken droog gevallen.

Nog even door het stadje lopen, wat klimmen en we zijn bij ons hostel. We zijn bijna de eerste en het is nog heerlijk rustig. Het hostel ligt vlak bij een middeleeuwse kerk: Iglesia Santa Maria. We kunnen er helaas niet in, maar van buiten ziet hij er best indrukwekkend uit. Ook voor pelgrims heeft de kerk historische waarde. Er is altijd een pelgrimsonderkomen bij de kerk geweest. De muur met de ‘pelgrimsdeur’ staat er nog. De foto hieronder geeft jullie een indruk hoe dat er in het verleden uit heeft gezien