Ook in de albergue San Martin was het rustig wakker worden. De groep van 10 pelgrims was verdeeld over twee kamers, dus dat geeft rust. Een goed ontbijt en dito gesprek met Maria, de hospitalero, zo begon de dag dus goed. Ook onze wandeling begon lekker. Het lijkt wel hoe beter de albergue, hoe beter de gesprekken. En na een stevige eerste beklimming werden we enthousiast onthaald…

Het weer was nogal wisselend, de regenhoes zat vanaf de eerste minuut uit voorzorg al om de rugzak, maar ook de regenjas is vaak aan en uit gegaan. Dan regende het weer en dan was het een half uur later weer droog. Positief bekeken regende het niet continue en eerlijk gezegd: meer niet dan wel.

De omgeving was vandaag gelukkig wel erg mooi. Veel in de bossen en ineens een verrassend uitzicht op de zee. Maar niet alleen de uitzichten waren mooi. Wat opviel was dat de bewoners hier zelf een Camino-beleving aan de pelgrims geven. Zo heeft de één z’n tuinomheining versierd en zet de ander en appeltje voor de pelgrims neer. Zeer attent en zeer op het juiste moment. (een pelgrim heeft altijd honger)

En zo kwamen we rond vijf uur bij de gemeentelijke albergue aan. Een groot verblijf voor 50-60 pelgrims, niet bemenst door hospitalero’s. Massaal, maar niet ongeorganiseerd. Een beetje druk, maar fijn dat we een slaapplaats hebben. Over een verschil met gisteravond gesproken. Ook hier weer een paar bekende gezichten, maar vooral veel onbekenden. Met één verrassend gezicht: een Duitse pelgrim die we in midden Frankrijk hebben gezien. En die duikt hier ineens weer op… De Camino zit vol verrassingen.