Als voorbereiding op onze Camino zijn we uiteraard bezig om de nodige inkopen te doen. Hoog op de lijst van spullen staat een tent. Of eigenlijk twee tenten, want als we al de hele dag samen lopen lijkt het ons toch wel prettig om in de nacht wat privacy te hebben.

De eisen:

• Om wat ruimte te hebben willen we allebei een tweepersoonstent;
• Hij moet licht, heel licht zijn.
• En ja, ook de prijs moet niet te zwaar zijn, dus die hele dure MSR-tentjes… echt heel mooi en functioneel, maar toch even te duur voor ons.

Uiteindelijk valt ons oog op de Husky Sawaj Camel-2, een mooi tentje, 1,6 kg schoon aan de haak en met 200€ past deze ruim binnen het budget.

Twee dagen na onze bestelling wordt er een keurig doosje bezorgd. Ik neem hem van de postbode aan en wat direct opvalt is het gewicht… Hoe kunnen hier twee tentjes in zitten? Maar daar waren ze op geselecteerd natuurlijk en inderdaad, twee keurige pakketjes in de doos. Nieuwsgierig geworden besluiten we de tent in de tuin op te zetten. Een grondzeil met binnentent, een buitentent, een stok, haringen en scheerlijnen. Hoe moeilijk kan het zijn.

De stok zit snel in elkaar en na wat twijfel over hoeveel spanning er op zo’n stok kan komen te staan staat het geraamte van de tent al gauw. Binnentent aan de stok geklikt en voilà, er staat al iets dat op een tent lijkt. Buitententje erover gelegd en we hebben een goede indruk van de ruimte in de tent. Omdat we geen gras in onze tuin hebben, konden we de haringen en scheerlijnen helaas niet gebruiken.

Onze eerste indruk: een heel licht tentje. Eenvoudig op te zetten, eerste keer binnen vijf minuten. En fijn dat we niet met z’n tweetjes in één tent hoeven te liggen. Want dan moet je dus echt wel heel verliefd zijn wil je dat vier maanden volhouden.

Nu we dat tentje zo hebben staan willen we hem eigenlijk wel in volle glorie zien staan, dus hup, naar het grasveldje om de hoek.

De tent staat alweer snel, haringen zetten het doek goed op spanning en dan de scheerlijnen…

Ja… de scheerlijnen…

Op het filmpje dat we hebben bekeken wordt de scheerlijn om de haring gelegd en met het plasticje, zo’n klein, simpel plasticje met drie gaatje en de scheerlijn er doorheen gezigzagd, spannen ze die scheerlijn aan. Tot zover de theorie. Want wij, als niet heel ervaren kampeerders, hebben dus echt geen idee hoe dat kleine, simpele stukje plastic met die drie gaatjes nu toch die lijn op spanning kan zetten. Knoopje hier, lusje daar… helaas. Hoe doen zet dat toch?

Maar niet getreurd, we hebben wat zeer ervaren kampeerders in de familie dus die gebeld.

Zwager… voicemail! Nichtje… voicemail!

Dat schiet niet op, dus dan maar de helpdesk voor werkelijk alles: Youtube. En ja hoor, een filmpje die ons de eerste kampeergeheimen prijs geeft. Vertwijfeld kijken we elkaar aan. Het kan toch niet zò simpel zijn? We volgen de instructie op en trekken in een seconde de scheerlijn helemaal strak. Gelukzalig zitten we in de strak opgezette tent.

Weer wat geleerd. Hoe vaak zullen we aan dit verhelderende moment terug denken als we ons tentje volgend jaar iedere avond opzetten?